ایران دیدبان لابی مجاهدین* از نظر تکنیک لابی گری "بازی خارجی " یا لابی غیر مستقیم را انجام می دهد، به این معنا که یا در تماس با مقامات و قانونگذاران ناتوان بوده و یا نتوانسته است نتیجه دلخواه را از آن بگیرد. در " بازی خارجی " مهمترین مؤلفه ها عبارتند از ائتلاف گروههای مختلف، بسیج مردمی، شگردهای روابط عمومی و تبلیغات که به کارگیری این مؤلفه ها در تجمع مجاهدین در پاریس مشهود است. حضور و پیام رسانی چند شخصیت وابسته به جناحهای مختلف آمریکا، گردآوری نفرات بیشتر برای شرکت در تجمع به منظور القاء پایگاه مردمی مجاهدین و هم چنین خیره کردن چشم مقامات به این تعداد از شرکت کننده و بهره برداری تبلیغاتی از آن در رسانه ها مهمترین نمودهای "بازی خارجی" است. با این وصف واضح است که امکان لابی مستقیم برای درخواستهای مجاهدین آن هم در سطح ملی وجود ندارد، علاوه بر این لازم نبود مجاهدین از حکم دادگاه استیناف برای چانه زنی با وزارت خارجه آمریکا استفاده کنند، موضوعی که به خودی خود نشانگر آن است که رایزنی لابی ها با مقامات بر سر این مسئله به بن بست رسیده است. هرچند امکان دارد به کارگیری شگردهای بازی خارجی در جامعه آمریکا وتحت پوشش مستقیم رسانه های آمریکایی در مواردی اثرگذار باشد، اما برگزاری تجمع مجاهدین در یک محل پرت افتاده در حومه پاریس، کیلومترها دورتر از آمریکا برای تأثیرگذاری بر سیاست این کشور، قضیه را مضحک و انسداد لابی مجاهدین و محدودیت حوزه عمل آن را نشان می دهد. برگزاری چنین تجمعی که جمع آوری سیاهی لشکر برای جلب توجه و نمایش اظهر من الشمس است و یک فرآیند طبیعی سیاسی نیست، اولاً لابی مجاهدین را در دسته بندی کلی در میان گروههای لابی ای قرار می دهد که هیچگونه پای بندی اخلاقی ندارند و به قواعد حرفه خود نیز پای بند نیستند و از این حیث اثرگذاری آنها را به شدت کاهش می دهد، دوماً ناتوانی مجاهدین در بسیج ایرانیان خارج از کشور و نداشتن پایگاه اجتماعی آنان در داخل را برجسته تر می کند. از طرفی لابی مجاهدین به استخدام بازنشسته ها روی آورده است که جزو افراد منفرد و مورد حمایت لابی ها برای انجام نیات آنها می باشند و از اعضای " مخازن فکری " به حساب نمی آیند. به عنوان نمونه رودی جولیانی فردی است که در سال 2008 از سوی لابی صنایع تسلیحاتی با کمتر از 100 هزار دلار(98150) در فعالیتهای انتخاباتی برای ریاست جمهوری مورد حمایت قرار گرفته است. در همین سال لابی محیط زیست فقط با 6000 دلار جولیانی را به کارگرفته است. مسئله اینجاست که بازنشسته ها قدرت اثرگذاری مستقیم را به طور کلی از دست داده اند و چون شرکت در بازی خارجی ، ممر در آمد آنهاست عملاً از تأثیرگذاری غیرمستقیم هم ناتوان هستند و محافل قدرت با شناسایی آنها، وقعی به درخواستهای آنان نمی گذارند. اما لابی ها در وهله اول به درآمد خود می اندیشند و بنا نیست که مشتری را ناامید کنند، به همین خاطر هم هست که هر روز شاهد حضور یکی از بازنشسته ها در جلسات مجاهدین هستیم. چندنفری از اعضای کنگره و قانونگذاران نیز که در ازای مبالغ هنگفتی در مورد درخواستهای مجاهدین فعالیت می کنند نیز به کار تبلیغاتیِ خارج از حوزه قانون گذاری و اختیاراتشان در کنگره مشغولند. اینها واقعیاتی است که لابی های حرفه ای خیلی زود آن را درک می کنند و به فکر چاره برای حل آن برمی آیند، اما در مورد مجاهدین و لابی هایی که با آنها قرار داد دارند، قضیه کاملاً برعکس است و تمایلی برای عوض کردن شگردهای بازی به چشم نمی خورد، به نظر می رسد لابی گرها از این که طرف قرار داد دوست دار سرکار باشد راضی و خشنودند و به عنوان یک قرارداد پرسود و همیشگی به آن نگاه می کنند. __________________ Akin Gump Strauss Hauer & Feld* ...................... ۱۳۹۰/۳/۳۱