روزي، در سرزمين نفرين شده عراق،

در فريبگاه مسعود و نيرنگستان مريم

ديوارها به سخن در خواهند آمد.

روزي ديوارها، فريادهاي مدفون را،

در هيأت پيكرهاي سوخته

ترور شدگان خسته

تن هاي پاره پاره

 در هر شهر و ديار

باز پس خواهند داد.

روزي زخمها خواهند گفت، از حكايتي

كه بين آنها و رجوي گذشت.

روزي سر به نيست شدگان مقتول،

مهاجران مفقود

خواهند گفت: چه سان از زندان مهمانسراي رجوي

مظلومانه به آسمان ها پر كشيدند.

روزي آسمان، رؤياهاي خونچكان قربانيان فرقه را،

در باراني از ستاره و شبنم،

خواهد باريد.

روزي، زندانبانان رجوي ، شرمسار

در برابرآتش انتقام پرستوهاي خونين بال ،

زانو خواهند زد.

روزي شنزارهاي گرم و تفتيده عراق

براي هميشه با زنجير و زندان و تروریست وداع خواهند كرد.

آه‌!… از وقتي كه ديوارهاي زندان رجوی به سخن آيند و

سال ها رنج وشكنجه زندان ساز دوران را افشا كنند.

گواه باشند بر فریب و سركوب و ترورهاا

پيكرهاي سوخته و بيدادها

براي رسوايي و ننگ ابدي رجوي ها